We hebben bij de start van De Bouwagenda in een dialoog met de Taskforce bepaald aan welke Roadmaps en Thema’s we zouden gaan werken. En later met 60 à 70 man, die uiteindelijk De Bouwcoalitie hebben gevormd, bepaald wat de aanpak moest zijn.

 

Wat ik aantrof was een versnipperde bouwsector, zowel aan de kant van de overheid, maar ook bij bedrijven en kennisinstellingen. Ik kende met name de overheidskant in de bouw goed. Ik wist wel hoe de sector globaal in elkaar zit, maar als je vanaf een afstand kijkt dan zie je pas echt de versnippering. Als je je verdiept in hoe die sector in elkaar zit en ziet wat er niet lukt, dan zie je dat die sector als geheel niet effectief genoeg heeft kunnen opereren. Het is ook geen topsector geworden en niet alleen door het vermeende ontbreken van innovaties. Het is lastig om een vuist te maken door de veelheid aan partijen. Dat maakt het gezamenlijk nastreven van een doel complexer. Daar heeft De Bouwagenda een betekenis gehad: samen opgavegericht werken en dat heeft resultaten opgeleverd.

Wat is er goed gelukt?

We hebben met De Bouwagenda een basis neergelegd voor een publiek-privaat optrekken tussen overheid, kennis en bedrijfsleven. Ik heb gemerkt dat je sterke resultaten kunt behalen wanneer je die werelden succesvol aan elkaar verbindt en relaties duurzaam opbouwt. We moeten namelijk van project- naar programmadenken. Een enkel huis energetisch verbouwen gaat nu prima, maar als je een blok, hele straat of wijk betaalbaar wilt aanpakken, heb je kennis, beleid en samenwerking nodig. Daar hebben we de eerste stappen in gezet.

 

Wat is er minder goed gelukt?

Ik had het Ontwerp en Bouwplatform wel een meer structurele basis willen geven. Wat mij betreft moet dat iets blijvend worden. Ik vond het mooi om te zien hoe Carolien Gehrels aan de slag is gegaan met het organiseren van sessies waarin zij netwerken bij elkaar bracht en opgaven aanpakte door verschillende werelden met elkaar te verbinden: die van de overheid -nationaal en lokaal -, bedrijven en kennis; tussen verbeeldingskracht en creatieve denkkracht van architecten en ontwerpers en kansen en rekenkracht van economen en projectontwikkelaars en een exoot die van buitenaf meekeek. Zij gingen in gezamenlijkheid naar oplossingen voor ontwikkellocaties kijken. Dat leverde enorm rijke plannen met veel potentie op. Het jammere is dat de wereld niet vergaat als het OBP er niet komt. Al kan het integrale ontwerpen plannen wel veel beter maken.

 

Inzichten

Door COVID-19 zijn we het afgelopen jaar efficiënt te werk gegaan, maar was het lastig om dit ook effectief te maken als in de andere jaren van De Bouwagenda. Het eerste gesprek over moeilijke en nieuwe onderwerpen doe je vaak op wandelgangenniveau. Daar tast je op informele basis af hoe mensen ‘in de wedstrijd’ zitten en is het van belang om elkaar ook echt in de ogen te kunnen kijken. Het gevaar van corona is dat we het contact verliezen en relaties verwateren. Nu worden er afspraken gemaakt die soms niet als afspraken worden gezien. Ik hoop dat we de fysieke ontmoeting weer snel onderdeel kunnen laten zijn van ons dagelijks werk.

 

 We stellen wel zaken aan de orde en maken deals, maar werden niet als ‘gevaarlijk’ gezien omdat we zonder een eigen belang aan opgaven werkten. Ik denk dat zo’n buitenboordmotor structureel nodig is om de sector ook echt te helpen stappen vooruit te blijven zetten.